«Հայաստանի ամեն մի թիզ հողի վրա կարելի է հանդիպել խաչքարերի: Սկզբանավորվել
են 4-5-րդ դարերում: Վերջին տարիների խաչքարագործությունը զարգացում է ապրում՝ կապված
նոր մտածելակերպի հետ»,-այսօր լրագրողների հետ
հանդիպման ժամանակ անդրադառնալով խաչքարագործության
ներկայիս վիճակին՝ նշեց ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, հայագետ, նախիջևանագետ Արգամ Այվազյանը:
Ինչ վերաբերում է խաչքարագործությունը
որպես արվեստ ուսումնասիրելուն՝ Արգամ Այվազյանը փաստեց. «Մենք խաչքարերի արվեստը հարևանցիորեն ենք ուսումնասիրել: Բազմահազար խաչքարեր
սպասում են ուսումնասիրողներին, նույն իրավիճակում է նաև որմնանկարչական արվեստը: Սա
խայտառակություն է Հայաստանի համար»:
Խաչքարագործ Վարազդատ Համբարձումյանը անդրադառնալով նույն թեմային՝ նշեց, որ խաչքարը չունի անցյալ, ներկա և ապագա:
Այն մեր ժողովրդի դիմագիծն է: «Նրանցում
կա և՛ աղոթք, և՛ երաժշտություն: Հայ մարդու մեջ ի վերուստ դրված է խաչ փորելու կոդը»:
Ինչ վերաբերում է համապատասխան
Խաչքարագործության դպրոցներին ՝ բանախոսները փաստեցին,
որ այդպիսիք չկան. «Երեխաներ կան, սովորում են մեզ մոտ, բայց նրանք պետք է գրագետ լինեն:
Գոնե պատմությունը պետք է իմանան»,-ասաց Վարազդատ Համբարձումյանը:
Անդրադառնալով խաչքարերի
վերատեղադրմանը՝ նախիջևանագետը նշեց, որ ժամանակին վերատեղադրում էին փոքր խաչքարերը.
«Այսօր հավաքել են դրանք՝ ցուցադրելու համար: Երբեմն հայտնվում են օլիգարխների պատերին:
Փոքր խաչքարերը պետք է հսկվեն»,-եզրափակեց բանախոսը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий