Մարդկության պատմության մեջ «ռադիո» տերմինը սկզբնավորվել է ռադիոյի ու ռադիոհաղորդումների գյուտից հազարամյակներ առաջ: Առաջացել է լատիներեն radiare-ճառագայթել, ճառագայթներ արձակել և radius-ճառագայթ բառերի համատեղումից:
Ռադիոտեխնիկայի զարգացումն անցել է 3 հիմնական փուլ՝ նախապատմության, ռադիոգյուտի իրականացման, ռադիոեթերի նվաճման:
1895թ. ռուս Ալ. Պոպովն ու իտալացի Գ. Մարկոնին միմյանցից անկախ ստեղծեցին տատանվող ինդիկատորների վրա հիմնված էլեկտրամագնիսական ազդանշանների ընդունման սարքեր:
1895թ. մայիսի 7-ին ռուս ֆիզիկոս և էլեկտրատեխնիկ Ալ. Պոպովն առանց հաղորդալարերի իր ռադիոսարքն առաջին անգամ ցուցադրեց էլեկտրակապի ռուսական տեխնիկական ընկերության համաժողովում: Այդ սարքն էլ Պոպովն անվանեց «ամպրոպանշիչ» և ծառայեցնում էր ամպրոպների պարպումներն ընդունելու և ավելի հեռու հաղորդելու համար:
1896թ. մարտին Ալ. Պոպովն իր հայտնագործությունը ցուցադրեց գործնականորեն՝ հաղորդելով աշխարհում առաջին ռադիոհեռագիրը՝ «Հենրիխ Հերց»:
Այդ նույն՝ 1896թ.մեկ ուրիշ ռադիոսարք ստեղծելու համար անգլիական կառավարության կողմից արտոնագիր ստացավ իտալացի գիտնական ու ձեռնարկատեր Գուլիելմո Մարկոնին: Ալ. Պոպովը Ռուսաստանի ռազմածովային գերատեսչության պահանջով իր սարքը չէր ներկայացրել արտոնագրման՝ գաղտնի պահելու մտադրությամբ, որը կասկածների տեղիք տվեց գյուտի հեղինակին որոշելու հարցում:
1919թ. սեպտեմբերի 25-ից իր գործունեությունը սկսած «Մարկոնի» տիպի «Երևանի ուժեղ ռադիոկայանը» սկսում է գործել ռադիոհեռագրի սկզբունքով և մինչև 1922թ. կենդանի ձայն չի հաղորդել: 1926թ. սեպտեմբերի 22-ին շարք մտած Երևանի 1.2 ԿՎՏ հզորությամբ ռադիոկայանն առաջին անգամ հեռարձակում է կենդանի ձայն ու ձևավորում զանգվածային լսարան:
Комментариев нет:
Отправить комментарий