Մանր ու մեծ խնդիրների պատճառով հայրենիքը լքել չի կարելի.Պարույր Հայրիկյան

Հայ ազգային, քաղաքական գործիչ, խորհրդային նշանավոր այլախոհ, 1968թ.-ից գաղտնի գործող Ազգային միացյալ կուսակցության անդամ, այնուհետև` ղեկավար, Ազգային ինքնորոշում միավորում կուսակցության առաջնորդ, Խորհրդային Միության ժողովրդավարական շարժումների հիմնադիր և ղեկավար, գրող, երգահան Պարույր Հայրիկյանը  զրուցել է 2014 թվականի հետ կապված իր ծրագրերի, գործած սխալների, ամանորյա սեղանի մասին:

Պարոն Հայրիկյան, ի՞նչ նպատակներ, ծրագրեր  ունեք՝  կապված 2014 թվականի հետ:

-Կարևորագույն նպատակս կմնա նույնը՝ «Բացարձակ ժողովրդավարության» մոդելի ամրագրումը, այն է՝ Հայաստանը դարձնել իսկապես  ժողովրդին պատկանող երկիր  և  դրան զուգահեռ ուղղել թույլ տված բոլոր սխալները, որոնք մինչև այսօր տեղի են ունեցել մեզնից անկախ:

Իսկ հնարավոր կլինի ՞  ուղղել այդ սխալները և որո՞նք են դրանք:

-Կյանքում անհնարին ոչինչ չկա: Հայաստանը դարձավ միջազգային իրավունքի ենթակա, բայց  այդպես էլ իրեն չդրսևորեց որպես միջազգային իրավունքի կարիքն ունեցող պետություն: Ազգային արժեքային համակարգի հարցում  նույնպես  Հայաստանը թերացավ: Այսինքն, արտաքին քաղաքականության մեջ մեր պարտքը չկատարեցինք մեր նախնիների հանդեպ, ապրեցինք՝ արհամարհելով սերնդի առջև ծառացած հարցերը: Մեր պետությունը, ինչպես ես էի հուշում, ինչ-որ չափով խոսեց Ցեղասպանության հետևանքները վերացնելու մասին. այն է՝ ոչ թե ճանաչում, այլ հետևանքների վերացում: Բայց որևէ քայլ չարեց: Մենք հեռացած ենք  մեր ազգային արմատներից և  մեր  կրթական համակարգում  այդ  առիթով ոչինչ չարվեց: Հայաստանը Սահմանադրություն ընդունեց, կարևորագույն չափորոշիչների մասին խոսեց, բայց, այդպես էլ  չդարձավ կազմակերպված իշխանությունների երկիր, Հայաստանը չպատկանեց քաղաքացուն, հիմա էլ նախապատվությունը տվեցինք 3 դիկտատորների համագործակցությանը, որը  պատմական մեծ խայտառակություն է:

Ո՞րն է եղել Ձեր կյանքի ամենաուրախ  կամ ամենատխուր Նոր տարին:

-Այդ ուղղությամբ դեռ չեմ մտածել,  չեմ կարող ասել:

Ի՞նչ  ուտեստներ պետք է անպայման լինեն Ձեր ամանորյա սեղանին:

-Մեր հայրերն ու մայրերը ժամանակին կարևորել են Սուրբ ծնունդը, իսկ այսօր՝   բոլշևիզմից հեռանալուց  25 տարի հետո, Նոր տարին Հայաստանում դեռևս  ավելի մեծ տոն է համարվում, քան Սուրբ ծնունդը կամ Հարության տոնը: էլ չեմ խոսում այն մասին, որ մեր ազգային Հայկի ու Բելի կռիվը՝ մեր սկզբնավորման տոնը, ընդհանրապես չի նշվում:

Վերջին տարիներին հայկական ավանդույթի համաձայն դեկտեմբերի 30-ից մինչև հունվարի 5-ը ես պահք եմ պահում: Այդպես է նախատեսված: Եվ իմ պոլսեցի նախնիները ունեին  Նոր տարվա պահքին վերաբերող ուտեստներ. թոփիկ, անուշ ապուր..Ի դեպ, դա ինձ փրկում է  ամանորյա հարկադիր  ուտելիքներից:

Իսկ Դուք՝  ինքներդ,  որևէ  ուտեստ պատրասո՞ւմ եք Ամանորին:

-Չէ, կոնկրետ Ամանորին ոչինչ չեմ անում, եթե ի վիճակի եմ լինում՝ գնումներ եմ կատարում և այլն: Այդպես ստացվել է, պարզապես երեխաներս ինձ հերթ չեն տալիս:

Ի՞նչ կմաղթեք հայ ժողովրդին:

-Կուզեի, որ հայ մարդիկ՝ այդ թվում և ես, կարողանայինք Աստծով ապրել, լինեինք ճշմարտության կողմնակից, չապրեինք նյութականով: Կատարեինք աստվածային պատվիրանները, որոնց դեպքում զզվանքով կվերաբերեինք «Որտեղ հաց, այնտեղ կաց» ասացվածքին ու կհասկանայինք, որ մանր ու մեծ խնդիրների պատճառով հայրենիքը լքել չի կարելի:

Անի Կարապետյան

http://asekose.am/hy_AM/news/1/148018-manr-ou-mec-xndirneri-patjarov-hayreniqe-lqel-ci-kareliparouyr-hayrikyan.html

Բավականին հաջող տիրապետում եմ նաև խոհարարական արվեստին.Գալուստ Սահակյան

ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանը չնայած շտապում էր, քանի որ երկար ճանապարհ էր գնում,  մեծ սիրով համաձայնեց  պատասխանել Ամանորի հետ կապված հարցերին՝ խոսելով իր նպատակների, ամանորյա սեղանի և այլ հարցերի շուրջ՝ չմոռանալով իր մաղթանքը հղել հայ ժողովրդին:

Պարոն Սահակյան, ի՞նչ նպատակներ ունեք՝  կապված 2014 թվականի հետ:

-Անկախության տարիներից սկսած նպատակներ ունեմ, հենց այսօր պետք է պատասխանե՞մ: Նպատակս այն է, ինչին փորձում եմ հասնել իմ գործունեությամբ.ազգ, պետություն, հզորացում.ամեն տարի` կաթիլ-կաթիլ...

Իսկ ի՞նչ օրենսդրական նախաձեռնություններով եք հանդես գալու:

-Բարդ հարց  եք տալիս: Օրենսդրական նախաձեռնությունները ցանկությունով չեն: Դրանց հիմքում լուրջ քննարկումներն են: Այն հայեցակարգերը, որոնք կմշակվեն մեզանում,  դրանց  կհետևեն  օրենսդրական  նախաձեռնություններն  ու  առաջարկությունները: Թե չէ օրենքների լավ վերնագրեր շատ մարդիկ կարող են ասել:

Իսկ ո՞րն է եղել Ձեր կյանքի ամենաուրախ  կամ ամենատխուր Նոր տարին:

-Չեմ ունեցել նման Նոր տարի: Ինձ մոտ նման կշիռներ չկան, որ գնահատեմ ամենաուրախը, ամենատխուրը:  Ավելի շատ հավասրակշռված են մոտեցումները՝ ցանկացած հարցում:

Ի՞նչ  ուտեստներ պետք է անպայման լինեն Ձեր ամանորյա սեղանին:  

-Ամենակարևորը սեղանի կողքի մարդիկ են: Կարևորում եմ նաև սեղանի տեսքը՝ ձևավորումը: Սեղանի կարևորությունը պետք է գնահատվի ոչ թե ինչ-ինչ ուտեստներով, այլև մատուցման ձևով:

Իսկ Դուք՝  ինքներդ,  որևէ  ուտեստ պատրասո՞ւմ եք Ամանորին:

-Այսինքն, ի՞նչ պատրաստեմ:

Դե, ասենք ՝ աղցան:

-Նման խնդիր չի առաջացել, բայց, եթե առաջանա՝  բավականին  հաջող տիրապետում եմ նաև խոհարարական արվեստին:

Պարոն Սահակյան, ի՞նչ կմաղթեք հայ ժողովրդին:

-ժողովուրդը պետք է կարողանա միշտ ուժ գտնել և ուժեղ լինել: Սա է կարևորը մեր ազգի համար:

                                                                                      Անի Կարապետյան

http://asekose.am/hy_AM/news/1/147958-bavakanin-hajox-tirapetoum-em-nae-xohararakan-arvestingaloust-sahakyan.html

Այլմոլորակայինի դիահերձման մասին տեսագրություն է հրապարակվել

Համացանցում հրապարակվել է տեսանյութ` արված 1969 թվականին, որտեղ խորհրդային զինվորականները  այլմոլորակայինի  են դիահերձում: Տեսանյութում պարզ երևում է, թե  ինչպես են ուսումնասիրում  չբացահայտված թռչող օբյեկտը, որն, իբր թե, ընկել է Ռուսաստանի Սվերդլովսկի մարզում.գրում է riasv.ru-ն:

"> 

Կոշիկի «զոհերը»

Դեկտեմբերի 14-ին լրանում է 5-ամյակը, երբ լրագրողական նյութերում ներմուծվեց նոր` սպորտային-քաղաքական բառ` կոշիկի նետում:

Այս ամենի հիմնադրին կարելի է համարել եգիպտական հեռուստաալիքի իրանցի լրագրող Ալ-Զեյդին, ով  2008 թվականի դեկտեմբերի 14-ին ԱՄՆ-ում Ջորջ Բուշի և Իրաքի վարչապետ Նուրի Մալիկի մամլո ասուլիսի ժամանակ նրա ուղղությամբ նետեց իր կոշիկը: Տեսանյութը  YouTube-ում բազում դիտումներ արձանագրեց, իսկ կոշիկը հավերժացավ «Կոշիկ`Բուշի համար» անունով:

Նշենք, որ նետելով կոշիկը Բուշի ուղղությամբ` նա ասել է.«Սա Իրաքի ժողովրդի նվերն է: Սա հրաժեշտի համբույր է, շո'ւն»: 29-ամյա հեռուստալրագրողի անհավանական այս քայլը բազմաթիվ արաբական երկրներում նրան ազգային հերոս կոչելու հիմք հանդիսացավ: Շատերն անգամ հայտնեցին, որ պատրաստ են գնել այդ կոշիկը: Հետաքրքրական է, որ ԱՄՆ-ի 43-րդ նախագահի ուղղությամբ նետվել է 43 համարի կոշիկ:

Իսկ, ահա, կոշիկի հաջոդ զոհը Չինաստանի վարչապետ Վեն Ցզյաբաոն է, որի` Քեմբրիջի համալսարանում ելույթի  ժամանակ նրանից մեկ մետր հեռավորության վրա հայտնվեց երիտասարդներից մեկի կողմից նետված կոշիկը:

ՆԱՏՕ-ի ներկայացուցիչը կոշիկի «հարվածի» արժանացավ Ուկրաինայում: Վրաստանի նախագահը` իր հայրենիքում: Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանը Իսպանիա այցի ժամանակ երբ նստել է մեքենա` օդանավակայան մեկնելու համար, ինչ-որ մեկը նրա ուղղությամբ կոշիկ է նետել` բղավելով. «Կեցցե Քուրդիստանը»:

Կոշիկի զոհ են դաձել նաև Ավստրալիայի վարչապետ Ջոն Հովարդը և Իրանի նախագահ Մահմուդ Ահմադինեժադը: Արաբական աշխարհում սա մահացու վիրավորանք է համարվում:

Սակայն, այս ամենի գլխավոր հերոսը եղել և մնում է Ալ-Զեյդին, ով ոչ միայն կոշիկ նետեց, այլև դարձավ դրա զոհը: Մամլո ասուլիսի ժամանակ մեկ այլ լրագրող կոշիկ է նետում նրա ուղղությամբ: 

http://www.youtube.com/watch?v=Y_dfJ81QKdQ

Ինտերնետը` մարդկային գիտելիքների հանրագիտարան

Ապրիլի 4-ին սուրբ Իսիդորա Սեվիլիի՝ պատմության մեջ առաջին «Etymologiae» հանրագիտարանի ստեղծողի  մահվան օրը, նշվում է  ինտերնետի համաշխարհային օրը: Օրվա հետ կապ ունի նաև 4.04 թիվը, որը  շատ նման է HTTP 404-ին, որը համացանցում ի հայտ է գալիս սխալի դեպքում:

Յոհան Պավել երկրորդն ասել է. «Ինտերնետը դա մարդկային գիտելիքների հանրագիտարանն է»:

Ինտերնետի պատմությունը, կարելի է ասել, սկսվել է համակարգիչների զարգացման հետ (1950-60թթ.): Սառը պատերազմի ժամանակ ԱՄՆ-ն ցանկանում էր ունենալ ցանց, որը կանգուն կմնար անգամ միջուկային պատերազմի ժամանակ, քանի որ օգտագործվող հեռախոսային ցանցերը կայունություն չէին ապահովում: Խնդրի լուծման նպատակով ԱՄՆ պաշտպանության նախարարությունը դիմում է RAND կորպորացիային: Աշխատողներից մեկը՝ Պոլ Բարանը, մշակում է ցանցի տարածման ծրագիրը:

Քանի որ անալոգային ազդանշանները առանց աղավաղումների տեղ չէին հասնում, նա առաջարկում է փաթեթների փոխանակումը:

Պենտագոնին դուր է գալիս նրա գաղափարը և դիմում է հեռախոսային AT&T ընկերությանը: AT&T-ը մերժում է Բարանի գաղափարը՝ նշելով, որ պահանջվող ցանցը հնարավոր չէ կառուցել:

1957 թվականի հոկտեմբերի 4-ին Խորհրդային Միությունը բաց է թողնում առաջին արհեստական արբանյակը՝ դրանով իսկ Տիեզերքում առավելություն ստանում: ԱՄՆ-ում որոշում են, որ Պենտագոնի՝ հետազոտության համար նախատեսված  գումարն աննպատակ ծախսվում է: Ուստի որոշվում է ստեղծել միասնական գիտական կազմակերպություն՝ ARPA, որը բուհերից և կազմակերպություններից կվերցներ խոստումնալից ծրագրերն ու պայմանագիր կկնքեր հեղինակների հետ:

Որոշ ժամանակ անց ARPA-ի տնօրեն Լարրի Ռոբերթսի ուշադրությունը գրավում են համակարգչային ցանցերը: Հետաքրքրվելով փորձագետ Ուեսլի Կլարկի մտահղացումով՝ կապված փաթեթների հետ, նա զեկույցով հանդես է գալիս 1967 թվականի ACM SIGOPS գիտաժողովի ժամանակ:

Նույն այդ գիտաժողովին ներկայացվում է Անգլիայի ֆիզիկայի լաբորատորիայում իրականացվող ծրագիր, որը կարելի է կիրառել գործնականում: ARPA-ի տնօրենը հեռանում է՝ նմանատիպ ծրագիր մշակելու և իրականացնելու մտադրությամբ:

1969 թվականին ստեղծվում է փորձնական ցանց՝ կապված 4 հանգույցներով.

.Կալիֆորնիայի համալսարան, Լոս Անջելես (UCLA)

. Կալիֆորնիայի համալսարան, Սանտա Բարբարա (UCSB)

.Սթենֆորդի հետազոտական համալսարան (SRI)

.Յուտայի համալսարան:

1970թ.-ի դեկտեմբերին Ստիվ Կրոկերի կողմից ղեկավարվող ցանցի աշխատանքային խումբը (Network Working Group) ավարտում է  համակարգչից համակարգիչ հաղորդակցության հաղորդակարգը: Վերջինս 1971 և 1972թթ.-ի ընթացքում ընդունվեց ARPANET-ին միացված կայքերի կողմից: Այն ցանցի օգտագործողներին թույլ է տալիս մշակել կիրառական ծառայություններ:

1972թ.-ին Ռեյ Թոմլիսոնը գործի է դնում  առաջին կարևոր ծառայությունը` էլեկտրոնային փոստը: 

Այսպիսով, ինտերնետը մուտք  է գործում  յուրաքանչյուր երկիր, բնակարան և այսօր, առանց նրա, կարելի է ասել, անհնար է: Այն ապահովում է բազմաբնույթ տեղեկատվություն, կապ, նրա միջոցով կարող ես գրքեր կարդալ, նամակներ գրել, զրուցել հարազատներիդ ու ընկերներիդ հետ, գոնե հեռվից (չէ՞ որ հեռվից ամեն ինչ «քաղցր» է), կարող ես նաև սեփական դիտողություններն ու դատողությունները ներկայացնել, որոնք վայրկյանների ընթացքում կհայտնվեն որոշ վայ-լրատվամիջոցների ուշադրության կենտրոնում:

Որոշ երկրներում, օրինակ ՌԴ-ում, Չինաստանում, Իրանում առկա է գրաքննություն: «Ռուստելեկոմը», ղեկավարվելով ՌԴ օրենքով, կազմում է կայքերի «սև ցուցակ», արգելափակում և արգելափակված կայքը անհասանելի է դարձնում, չնայած, ինչպես նշում է Հայաստանի ինտերնետ հանրություն ՀԿ փոխնախագահ Գրիգորի Սաղյանը, ՌԴ-ում արգելափակված կայքը անհասանելի է դառնում ոչ միայն ռուսների, այլ նաև մի շարք երկրների համար: Սա այն դեպքում, եթե կայքը ՌԴ-ում է:

Գրիգորի Սաղյանի հավաստմամաբ ինտերնետում բոլորս վճարում ենք ԱՄՆ-ին, երկրորդ տեղում Ճապոնիան է, որն ունի 7 միլիոն սերվեր: Իսկ, ահա, Չինաստանը ստեղծել է չինական ինտերնետ և ապահովում է շփում, տեղեկատվության փոխանակում, միայն թե իրար մեջ:

Ինչ վերաբերում է Հայաստանին, ապա ինտերնետային նվաճման տարեթիվը համարվում է  2011 թվականը՝ կապված ինտերնետ օգտվողների քանակի հետ:

«Հիմա հավասարակշիռ իրավիճակ է: Հեռահաղորդակցության ոլորտում գոյություն ունի մրցակցություն: Տեսնում ենք ռեալ աշխատող տնտեսագիտություն»,-նշում է Հայաստանի ինտերնետ հանրություն ՀԿ փոխնախագահը:

Անդրադառնալով ինտերնետի համար վճարվող գումարին, նշենք, որ պարզվում է՝ այն ՀՀ-ում ավելի էժան է քան ԱՄՆ-ում կամ Եվրոպայում: Օրինակ ԱՄՆ-ում 50 դոլար է, Եվրոպայում՝ 100, իսկ, ահա ՀՀ-ում պետք է կազմի միջին աշխատավարձի 2-7 տոկոսը: Եվ, քանի որ ՀՀ-ում միջին աշխատավարձ ասելը հեշտ չէ, հեշտ չէ պարզելը նաև թե ինչքան է դրա 7 տոկոսը: