Արմեն Աշոտյան. ԿԳ նախարար

Արմեն Աշոտյան. ԿԳ նախարար,ԱԺ գիտության, կրթության, մշակույթի, երիտասարդության և  սպորտի հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ: Ծնվել է 1975թ հուլիսի 25-ին: Ժամանակակիցների վկայությամբ` պետք է ծնվեր երկու օր շուտ, բայց մանկիկը  դիմում է գրել` խնդրելով հետաձգել ծնունդը:

Փաստորեն, դեռ չծնված, արդեն իր ճակատագրի ուղին գծել էր փոքրիկ Աշոտիկը:

 Առաջին կանգառը դպրոցն էր, ապա` ԲՈՒՀ-ը: Նա սովորել ու ավարտել է Երևանի Մ.Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանը: Լավ է սովորել, թե վատ, չկարողացա պարզել(փորձեցի դասախոսներից պարզել, սակայն նրանք, լինելով բժիշկ, հետևաբար` գաղտնապահ, ոչինչ չասացին):

 Բայց մարդը սովորեց ու ավարտեց, անգամ հասավ <> համալսարան` մասանկցելու վերապատրաստման դասընթացների:

Մասնագիտությամբ չի աշխատել, բայց մի հարյուր էջ սևացնելու համար արժանացել է բժշկական գիտությունների թեկնածուի կոչմանը: Ուստի, հիմա ամեն ինչ անում է, որ իր սխալը չկրկնեն: Ելույթների ժամանակ անընդհատ ասում է, որ, եթե չպետք է լավ մասնագետ դառնաք, գիտությանը օգուտ չտաք, դարձեք լավ արհեստավոր, դարբին, ոսկերիչ. Ուրշների տեղը մի’ զբաղեցրեք:

Նախարարը, լինելով արդարության ջատագով, ամեն ինչ անում է` անիրավներին բացահայտելու համար: Օրինակ օրերից մեկ օր նրան տեղեկացնում են, որ Վանաձորում կա գաղտնի սենյակ, որտեղ քննություն են <<հանձնում>> մի քանի դիմորդներ: Արագ հագնվում է, կանչում տաքսիներից մեկն ու ուղիղ Վանաձոր` Տերյանի անվան թիվ 5 դպրոց` տեսնելու, թե այդ ինչ գաղտնի սենյակի մասին են խոսում: Գնաց, գնաց ու տեսավ մի շենք, շենքում` մարդիկ, շուրջը` ծառեր: Ներս մտավ: Այս կողմ գնաց, այն կողմ գնաց, որևէ գաղտնի սենյակ չհայտնաբերեց: Խեղճը երևի ուզում էր կողպեքով, կարմիր պատերով սենյակ գտնել, բայց, ավաղ, չգտավ:

Էէէէ, երևի Վանաձորի օդն էր ազդել, որ խեղճ մարդն այդքան միամիտ էր դարձել: Նա նոր, նոր էր լսում, որ ընդունվածների ցուցակը վաղուց պատրաստ է, որ կա հատուկ գիծ, գծից այս կողմ նստում են հարուստներն ու ծանոթ ունեցողները, գծից այն կողմ` հեքիաթներին հավատացողները:

Նա չգիտի, որ այսօր ձգտում են ընտրել ոչ թե նրան, ով լավ մասնագետ է, այլ նրան, ով շատ կզվարճացնի ուսանողներին:

Նա ոչինչ, ոչինչ չգիտի, բայց նախարար է, կրթության ու գիտության նախարար: Նա ոչինչ չի կարող անել, քանի որ նախարար է, պարզապես կրթության ու գիտության նախարար: Կարևոր հարցերը լուծվում են այնտեղ` վերևում, իսկ պակաս կարևորներն` այստեղ` ներքևում: Ասենք, Լեզվի տեսչության նախագահ և նախկին կոլեգայի վրա նա կարող է հոխորտալ` ասելով. <<Խելոք մնա, թե չէ տեղդ չես մնա, այ Սերյոժիկ>>, բայց նույնը չի կարող ասել վերևում նտածներին, որքան էլ որ համաձայն չլինի նրանց հետ: Նրանք իրենից շուտ կասեն.

<<Փախի հլը Աշոտիկ, քանի տունդ ու տեղդ չես կորցրել>>: