Շառլ Ազնավուրը` Հայոց ցեղասպանության տարիների իր ընտանիքի պատմության մասին

Շառլ Ազնավուրը`  Հայոց ցեղասպանության տարիների իր ընտանիքի պատմության մասին:

Սուրբ Սարգսի տոն.ավանդույթներ

Ըստ հայոց եկեղեցական տոնացույցի` Սուրբ Սարգսին նվիրված տոնը նշվում է Քրիստոսի Հարությունից կամ Մեծ Զատկից 63 օր առաջ` շաբաթ օրը: 

Ավանդության համաձայն` Ս. Սարգիսը քաջ և ազնիվ զորավար էր, որը միշտ օգնում էր խեղճերին և անմեղներին` միաժամանակ պատժելով չար մարդկանց: Նրա մասին ամենից շատ տարածված ավանդազրույցների հիմնական սյուժեն նրա կողմից պասը պահողների գովաբանություն էր և պատիժը` այն չպահողներին: 

Շնորհավո՛ր տոնդ, Հայոց բանակ, հա՛յ զինվոր

1991 թվականին Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշմամբ Մինիստրների խորհրդում ստեղծվեց Պաշտպանության Պետական Կոմիտե, իսկ հոկտեմբերի 5-ից` ՀՀ նախագահի հրամանով, պաշտպանության նախարար նշանակվեց Վազգեն Սարգսյանը:

Կարապի այս տեսակը թշշան ձայն է արձակում

Թշշան կարապը բադերի ընտանիքի թռչուն է:Մարմնի երկարությունը 145-160 սմ է, թևերի բացվածքը՝ 208-238 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 8-13 կգ։ Երկար վիզը ոլոր է՝ վեր պահած դիրքում։ Պոչը երկար է, ծայրը՝ սուր։

Ինչպե՞ս ես դու, չէ՞ որ չեմ տեսել քեզ այնքա՛ն տարի

1924 թվականի հունվարի 24-ին Արարատի շրջանի Չանախչի (ներկայիս Զանգակատուն, Արարատի մարզ) գյուղում ծնվել է հայ ականավոր բանաստեղծ, գրող, գրականագետ Պարույր Սևակը: Գրել ու կարդալ սկսել է հինգ տարեկանից։ Նույն տարիքից էլ սկսել է հաճախել դպրոց: Մանկական հասակից շատ է կարդացել, իսկ տասնմեկ տարեկանում առաջին անգամ իր գրիչն է փորձել պոեզիայում։

Ամենից դժվար բանը սիրելն է:

Իսկ ոտներիցս բարի բա՞ն – չկա՜:
Իրենց շարժումով, որ քայլ է կոչվում,
Նրանք ուզում են հենց ա՛յն կրճատել,
Ինչի անունը տարածություն է,
Հեռավորությո՜ւն,
Որ և մեր միջև
Ձգվել է իբրև մի մե՜ծ քմծիծաղ:

Խավարի համար պատասխանատուն
Իմ մտքերը չեն,
Այլ իմ աչքերը,
Որ քեզ են ուզում կենդանացնել:

Եվ բույնն աստղերի ոչ թե երկինքն է,
Այլ խոտն ու թուփը,
Եվ իմ քայլերով
Խրտնեցնում եմ ես նիրհած աստղերին.
-Իմ չարությունը արդարացի է:

Կա գիշերային ինչ-որ մի թռչուն,
Որ քրքիջով է միշտ արդարացնում
Իր գոյությունը և մթան կյանքը:
Ես, ի՜նչ է, չկամ թռչունի չա՞փ էլ:

Ու տուն եմ գալիս՝
Իմ բույնն եմ դառնում,
Որ արդարացնեմ իմ գոյությունը:
Խրտնած աստղերը նորից թառում են խոտին ու թփին,
Քաղաքավարի «շնորհակա՜լ եմ» ասում ոտքերիս,
Բարի՛ ոտքերիս,
Որ ուզում էին սրտանց կրճատել
Ա՛յն,
Ինչ կոչվում է հեռավորություն,
Եվ ինչ մեր միջև ձգվում է իբրև մի մե՜ծ քմծիծաղ:

Բայց թռչունի չափ ես չկա՛մ իրոք.
Ես թևե՛ր չունեմ,
Եվ անկարող եմ նաև քրքըջալ
(Քրքիջի համար ո՜ւժ է հարկավոր):

Եվ իմ քրքիջը հազիվ դառնում է…նո՛ւյնպես քմծիծաղ:

***

Դու իմ վերջի՜նը` թյուրիմացաբար,

Եվ իմ միա՜կը` ճակատագըրով…

Սիրո բովանդակ կոչականները մանկական են միշտ,

Մինչդեռ ես արդեն ապրել եմ այնքան,

Որ իմ տարիքում

Դեղձին տասն անգամ մեռած կլիներ:

Իսկ ինչպե՞ս ես դու:

Չէ՞ որ չեմ տեսել քեզ այնքա՛ն տարի,

Որքան տեսել եմ:

Եվ աչքերիս մեջ կա անլցելի մի դատարկություն,

Քանի որ չկաս

Դո՛ւ-

Իմ վերջի՜նը` թյուրիմացաբար,

Եվ իմ միա՜կը` ճակատագըրով:

Իմ շրթունքներից

Կախված է հիմա մի ամբո՜ղջ աշխարհ`

Մի գունդուկծի՛կ,

Բառերի մի պա՜րս,

Որ իր բզզոցով գլխապտույտ է հարուցում իմ մեջ:

Եթե երբևէ բառերն այդ պիտի իմ բերնից թռչեն`

Թող թռչեն սիրո՛վ,

Մի՛միայն սիրով

Եվ մի ճախրանքով աստվածաշնչյան,

Որի մեջ կա գոլ անապատային,

Ավազների սողք ու մտապատրանք:

Մի՞թե քո հեռվից`

Քո անտառների խոնավ օդի մեջ,

Անվերջ չես լսում խոսքերս չասված:

Իսկ թե լսում ես խոսքերըս չասված`

Չե՞ս զգում արդյոք մի գլխապտույտ,

Որ, թվում է ինձ, պիտի որ զգան

Սրբորեն հղի դեռահաս կանայք,

Որոնցից մեկին,

Մի՛միայն մեկին

Կարողանայի՜ մտովին ասել.

«Դո՜ւ-

____իմ վերջի՜նը` թյուրիմացաբար,

Եվ իմ միա՜կը` ճակատագրով»:

Քիչ ենք օգտըվել մենք բարությունից:

Եվ դրանից չէ՞, որ հետզհետե

Բարի եմ դառնում,

Եվ այնքա՜ն բարի,

Որ խղճում եմ ես… մենակությունն էլ:

Նա էլ է տանջվել ու հոգնել: Մեղք է:

Եվ ամեն մեկըս բացենք մեր փեղկը,

Որ նա դուրս թռչի իր փակ վանդակից,

Եվ կամ հանդիպենք գեթ այնտեղ… այնտեղ,

Ուր հանդիպում են այգն ու գիշերը:

Իսկ հանդիպո՞ւմ են նրանք երբևէ,-

Ես ի՜նչ իմանամ: Գուցե գիտես դո՞ւ,

Դո՛ւ-

____իմ վերջի՜նը` թյուրիմացաբար,

Եվ իմ միա՜կը` ճակատագըրով:

Ու ձյուն է գալիս,

Ինչ-որ ջե՜րմ մի ձյուն.

Հյուսիսն է հղում հարավին ողջույն:

Եվ ձյան մեջ ինչ-որ բուրմունք կա գարնան,

Հեռավո՜ր մի բան,

Մի հիշողությո՛ւն,

Որի բարությամբ հոգեբուժական

Չեն մեռնում, ճիշտ է, բայց և չեն ապրում,

Ինչպես չի մեռնում, բայց և չի ապրում

Սե՛րըս-

____վերջի՜նըս` թյուրիմացաբար,

Բայց և միա՜կըս` ճակատագըրով:

Արի՛ ինքներըս մեզնից բարձրանանք`

Թույլ տանք արարքներ ինքնաժխտումի,

Փոխադարձաբար իրար նեղացնենք

Ու վիրավորենք փոխադարձաբար,

Որ…կարոտն ինքը հաշտվի իրեն հետ,

Ու տառապանքը ինքն իրեն ների,

Ես էլ հավատամ, որ դու չես եղել

Ո՛չ իմ միակը` ճակատագըրո՜վ,

Ո՛չ իմ վերջինը` թյուրիմացաբա՜ր…

Իտալացի նկարիչը ձեռքերի վրա անհավանական նկարներ է պատկերում (լուսանկարներ)

Իտալացի հայտնի  նկարիչ Գուիդո Դանիելեն բացառիկ տաղանդի շնորհիվ 2000 թվականից սկսած մարդկային ձեռքերը վերածում է  «կենդանիների»` հիպերիրական կենդանական նկարներ պատկերելով: 

Այս լուսնագնացը Երկիր վերադառնալուց հետո դարձել է ավետարանիչ և երկար տարիներ Արարատի գագաթին փնտրել է Նոյան տապանը

Պարզվում է՝ մարդը տիեզերքում մինչ այժմ ամենաերկարը մնացել է 803 օր, 9 ժամ և 39 րոպե (ավելի քան 2 տարի)։Մինչև տիեզերք ճամփորդելը, տիեզերագնացը երկար ճանապարհ է անցնում։ 

ԱՄՆ օդուժի սահմանմամբ տիեզերքի «շեմը», սկսվում է 80,5 կմ (50 մղոն) բարձրությունից, իսկ ըստ Օդագնացության միջազգային ֆեդերացիայի (ՕՄՖ)՝ 100 կիլոմետրից։ Այս տարբերության պատճառով, 1962-1968 թթ. X-15 օդանավերով թռիչք կատարած որոշ օդաչուներ ԱՄՆ օդուժի կողմից համարվում են տիեզերագնացներ։ ՕՄՖ-ն այդ օդաչուներին տիեզերագնաց չի համարում, բացառությամբ Ջոզեֆ Ուալկերի, ով երկու անգամ հատել է 100 կիլոմետրը։

Այս երկրում ամուսինները կարող են բաժանվել, բայց ուրիշի հետ ամուսնանալը բացառվում է

Այս երկրում ամուսինները կարող են բաժանվել, բայց ուրիշի հետ ամուսնանալը բացառվում է: Զարմանալի է, չէ՞: 

Պարզվում է՝ այդպես է Հարավային Եվրոպայում գտնվող Մալթայի Հանրապետությունում:  Ավելին, այն Եվրոպայի միակ երկիրն է, որտեղ արգելված են ամուսնալուծությունները։

Նշենք, որ ամուսնալուծություններն օրենքով արգելված են նաև  Ֆիլիպիններում(չհաշված Վատիկանը): Մինչև 2004թ. նմանատիպ արգելք գործում էր նաև Չիլիում։

Մալթան զբաղեցնում է Մալթայան կղզեխումբը՝ 2 մեծ (Մալթա ու Գոցո) և մի շարք մանր կղզիներ՝ Միջերկրական ծովի կենտրոնական մասում։

Առանց գետերի և լճերի թփուտային բուսականությամբ քարքարոտ երկիր է։

Աշխարհում ինչպե՞ս դիմավորեցին Նոր տարին (լուսանկարներ)

                                          Երևան

                                                    Ռիո դե Ժանեյրո

Ամանորի ստեղծման պատմությունը

Ամանորը (Նոր տարի, Նավասարդ) նշվում է տարբեր ժողովուրդների կողմից ընդունված օրացույցում ընթացիկ տարվա վերջին օրվա և հաջորդ տարվա առաջին օրվա գիշերը։ Նոր տարին նշելու սովորույթը գոյություն ուներ դեռևս մ.թ.ա. 3-րդ հազարամյակում Միջագետքում։