Հայկական թե՞ «արաբաճապոնաիսպանախառն» երաժշտություն

Արթնացա՞ր, բարի  լույս, վատ  երա՞զ  ես  տեսել`  նայի’ր  պատուհանին:

- Չէ, պատուհանին  նայելը  չի  փրկի, մենակ  իմանաս, թե   ինչ  եմ  տեսել:

- Ի՞նչ:

- Լսի’ր, ուրեմն. երկար, շա՜տ երկար ճանապարհ էր  ու շատ մութ. մի ձայն ինձ կանչում էր` արի’, արի’: Գնացի  ձայնի   ուղղությամբ: Ինչ-որ  դուռ  երևաց. բացեցի, տեսնեմ`  նստած  են  Ավետը, Ռիչարդը, Մանեն,  Վահրամը  և  այլ ժամանակակից  հեղինակներ: Հարցրեցի, թե  որտեղ  եմ  և  ի՞նչ  է  կատարվում: Կամ  չլսեցին, կամ  էլ` լսեցին   ու  չուզեցին  պատասխանել:

Տեսնեմ` ինչ-որ  տողեր  են  գրում. հարցրեցի, թե  ի՞նչ  եք  գրում:

-Երգ, մենք  հեղինակներ  ենք:

-Ի՞նչ  երգ, ինչի՞  մասին:

-Տեսնենք, թե  ինչ  կստացվի, դեռ  պարզ  չէ, հիմա  բառերը  կտեղադրենք` կերևա:

-Հենց  այնպես  բառեր  եք  տեղադրու՞մ:

-Այո’:

-Հասկացանք, որ հանգ պետք է լինի, բայց իրար հետ կապ չունեցո՞ղ:

-Հա, ո՞վ ա լսողը. տեսահոլովակը  կնայեն, լսելուց էլ չեն  հասկանա, թե ինչ է երգում. մինչև  մի  քանի  անգամ  լսեն` հասկանալու  համար, մեր  ռեյտինգը  արդեն  կբարձրանա. կարևորն  էն ա, որ լսում  են, թեկուզ և առանց հասկանալու թե բառերը, թե իմաստը. մեկ ա, էս  ժողովրդի  մեծ  մասը  մակերեսորեն  ա  հասկանում, ուղեղին  զոռ  չի  տալիս:

- Պարզ է. բայց, օրինակ ես շատ երգերի  ոչ մակերեսն  եմ  հասկանում, ոչ էլ ներքինը: Օրինակ.

Վերջապես  դու  քո  ուզածին  հասար ու  հիմա  տանջվում  եմ  ես:

Ու՞ր ես  հեռացել, չես  լսում, որ  կանչում  եմ  քեզ:

…Այսպիսի  մեծ  փորձություն  թշնամուս  չեմ  ցանկանա…

***

Այս  գիշերը  թող  չավարտվի, քո  աչքերի  լույսը  չմարի

***

Կոմպլեքսները մոռացի’ր, մաքսիմալ բացվի’ր:

Կամ էլ շատ-շատ  Էդոյի  նման (նրան  ռաբիսի կողմնակիցները  կիմանան) ասեք` կերեք-խմեք, քեֆ  արեք (Վատ  բան  չի  առաջարկում  Էդո  ախպերը, բայց  ուտել-խմելու  համար  փող  է  պետք, փող  ունենալու  համար` աշխատանք, լավ  աշխատելու  համար էլ` խելք, խելք  ունենալու  դեպքում  էլ` մենք  մեր  անելիքը  գիտենք):

Հա, վերջերս էլ որոշ վայ-լրատվամիջոցներ չգիտես ինչու որոշեցին կամ եկան այն եզրակացության, որ քնած հայ շոու բիզնեսում հայտնված սթափեցնող, թարմացնող նոր դեղամիջոցը՝  իսպանական մոտիվներով և անընդհատ կրկնվող թուրքական «բալա»  բառով գերել է հայ ազգի սիրտը:

Խեղճ հայ ազգ, երևի մեծ մասը չի էլ լսել այդ երգը և, սա չէ, որ պետք է ցնցեր առանց այդ էլ լավ ցնցված ժողովրդին: Բայց կատարողն արդեն աստղիկ է ու բոցկլտում է: Երևի նոր երգ է պատրաստում արաբաճապոնաիսպանախառը: Սա այն դեպքում, երբ օտարներն  և մեր ոխերիմ թշնամին գողանում են հայ երաժշտությունը, իսկ լավագույն հեղինակների գործերն այդպես էլ մնում են թղթին:

Ավելի լավ է՝ գնամ և բերեմ  մեր  բանաստեղծների  ու  լավագույն երգահանների տողերը, կարդացե’ք, ոգեշնչվե’ք: Ոչինչ, սկզբում ընդօրինակեք, մինչ  ձեր  ուղին  կգտնեք. թե  չէ  այս  ի՞նչ  եք  երգում  կամ  ի՞նչ  եք  գրում…լավագույն դեպքում հիշում եք այբուբնի տառերը կամ այգում արածող գոմեշներին:

Արթնացա  ու  չիմացա`  ի՞նչ  պատասխանեցին  կամ, պատասխանեցի՞ն  արդյոք:

Անի Կարապետյան