Հանրահայտ Նորավանքի ձորում գտնվող այս փոքր եկեղեցին կամ մատուռը ավելի հին է քան Նորավանքը։ Այն Ս. Փոկասի անունն է կրում և հնում շատ հռչակված էր, որի մասին գրում է 13-րդ դարի պատմիչ Ստեփանոս Օրբելյանը։ Նա նշում է, որ մատուռի բեմի տակից ջուր էր բխում, իր հետ բերելով բուժիչ ձեթ, և որ այդ ջրով լվացվողներն ու յուղով օծվողները բուժվում էին բոլոր ցավերից ու վերքերից, սակայն նաև ավելացնում է, որ եթե հիվանդությունն անբուժելի էր, ապա հիվանդներն անմիջապես մահանում էին։ Ինչևէ, մատուռը կա նաև այսօր և ջուրն էլ դուրս է գալիս խորանի տակից։
Լուսանկարը Տիգրան Մկրտչյանի
Комментариев нет:
Отправить комментарий