Ցանց,ցանց,ցանց

Վազեք, վազեք, արագ  վազեք, ընդօրինակեք  ամեն   վատ  հատկանիշ  ու  վազեք, վազեք: Տեսեք  հա, հանկարծ  կանգ  չառնեք, հետ  կմնաք  այն   էլ   ինչքա՜ն: Վազեք, վազեք, տեսեք  ձեր վազքի արդյունքում ինչ է ստացվում. այլասերված, շաշ աչք, միտքը ծուռ  հասարակություն, պղտոր  մտքով  ու   հոգով  երեխաներ: Այստեղ  թերևս   երեխա  բառը  սխալ  գործածեցի, ներեցեք  ինձ: Պետք  է  գրեի  ոչ  թե  երեխա, այլ ` մեծիկներ, քանզի  իրենց  հասակից  շատ  բան  գիտեն և, իհարկե, խոսքը  երաժշտության, գրականության   կամ  նկարչության  մասին  չէ…
… Երևում  է` մեր  հանրակրթական  դպրոցներում  լավ  է  դասավանդվում  կենսաբանություն  առարկան, հատկապես  մարդաբանության  բաժինը: Ուրախալի  է, որ  երեխան  ամեն  ինչ  գիտի, գի   տի, և ոչ  թե  կիրառում է. Բայց  մեր  երեխաները  թերևս  կիրառում, նոր են իմանում  ու  «վայ» տալիս  իրենց  եղած, բայց  դատարկ  կարասին:
…Ինտերնետը 90-ականներին  մուտք  գործեց  մեր  կյանք` մրցակցության  մեջ  մտնելով  գրքի, թերթի,  անգամ  հեռուստատեսության  հետ  և  առաջ  անցնել  դրանցից:
Այսօր  վայրկյանների  ընթացքում  կարող ես տեղեկանալ  աշխարհում  կատարվող  իրադարձություններին, ներբեռնել  նկարներ, շփվել  ընկերների  հետ և  այլն: Իսկ  այդ  շփումն  ապահովում  են  սոցիալական  ցանցերը: Ապահովում  են  ու  անապահովում:
Սկսենք  թերևս  սոցիալական  ցանցի  դրական  հատկանիշներից:
-կատարում է PR  մեխանիզմը-երգչի, դերասանի, կազմակերպության  գովազդ:

-ապահովում  է միևնույն  մասնագիտությունն  ունեցող   անձանց  շփումը,
-նպաստում  է  դասընկերների, ուսանողական    ընկերների, բարեկամների  հետ   կապի  պահպանմանը, և  այլն:
Անցանք  անապահովմանը. մեծ, հուզիչ, զայրացուցիչ  և  բեկիր  հարց. ինչու՞  են  սոցիալական ցանցում  գրանցվում  դպրոցականները.
-իրենց  հեռու  ու  մոտ  ծանոթների  հետ  խոսելու  համա՞ր… Չէ, այդ  տարիքում  ի՞նչ  խոսել, այն  էլ`  բարեկամի  հետ:
-Խոսել  դասընկերների  հե՞տ… Չէ՜,  ամեն  օր  տեսնում  են,  համ  էլ` 10-17  տարեկան երեխան այդ ի՞նչ  պիտի  խոսի. քաղաքականությունից, մշակույթից, թե՞  տնտեսությունից:
-Գուցե  տնային  են  գրում, օրինակ  բարդ  մաթեմատիկական  խնդիր  են  լուծում… չէ՜, դրա  համար  սոցիալական  ցանցում  չեն  գրանցվում, այլ  զանգում  ու  հարցնում  են, կամ` տուն  են  հրավիրում, կամ  այգում  արևի  ճառագայթների  ու  քամու  մեղմ  սուլոցի  ներքո  նստում  ու  փորձում  լուծել:
Այդ  դեպքում  ինչու՞  են  գրանցվում  և  ի՞նչ  են  անում, ու՞մ  հետ  են  խոսում:
Ոչ  ոքի  համար  թերևս  գաղտնիք  չէ, որ  սոցիալական  ցանցում  գրանցվում  են, ինչպես տատս  էր  ասում` ՙհազար  «շուն  ու  շանգյալ», իսկ  դպրոցականին  շեղելն  այդքան  էլ  դժվար  չէ:
Պաշտոնական աղբյուրն հայտնեց, որ շատ  հեշտ է գրավել փոքր, դպրոցական  երեխաներին,  հատկապես`  աղջիկներին.
-Ես  հանդիպում  եմ   նրանց  ու  ամեն  ինչ  շատ  լավ  ա անցնում.լավ  ա,որ  14-18  տարեկան  են  լինում,-սա  թերևս  sex-boy-երց  մեկի  խոսքն  էր:
Նման  անուններով  ու  հոմանիշներով  շատերը  կան, ովքեր  անվճար  դասընթացներ  են  անցկացնում  ինտերնետում  ու  դասը  սերտելուց  հետո`  հանդիպում:
Սա  այն  դեպքն  է, երբ  օրենքը  չի  կարող  գործում,  որևէ  մեկի  չես  կարող  արգելել, որ չգրանցվի.մուտքն ազատ է թե’ տհասների, թե  անբարոյականների,  թե  իրական  Մարդու  առջև:  Մնում  է`  ծնողները  հսկեն   և  օրինակ  ծառայեն  երեխաներին, նրանց  գրավեն  գրքերով, հետաքրքիր,  ուսուցողական  հաղորդումներով, մշակութային  ծրագրերով`  բազմոցը  գրկելու  և  ջարդուփշուր  կամ  անբարոյական  ֆիլմ  նայելու  փոխարեն:  Թե  չէ  գալիս  ու  հանգում  ենք  այս  եզրակացությանը. «Պտուղը  ծառից  հեռու  չի  ընկնում»: