Պտույտ մ’ը
Պտտվիր, պտտիր իմ հեռակառավարման վահանակ: Պտտվիր տեսնենք, թե այսօր ի՞նչ ենք լսելու կամ տեսնելու: Ուզու՞մ ես, արի ալիքներն հերթով պտտելով գնանք: Խոստանում եմ, երկար չեմ նայի մեկ ալիքը, չնայած դրանում համոզված ես: Դե,գնացինք: Ահա տես, սերիալ է: Բայց չեմ նայելու, անգամ չեմ ուզում իմանալ, թե ինչի մասին է, որովհետև նախ սցենարները նույնն են, գոնե դերասանները տարբեր լինեին, բայց դերասաններն էլ են նույնը, ուրեմն, չգնացինք: Հիմա հաջորդը. ահա այստեղ ինչ-որ «աստղի» հարսանիքն են ցույց տալիս, «հերոսներն» էլ իրենցից գոհ պատմում են իրենց հանդիպման, ամուսնության մասին: Բայց, մեկ րոպե, կարծես մեկ այլ ալիքում էլ նման հաղորդում կա: Ա՜խ իմ հեռակառավարման վահանակ, եթե լեզու ունենայիր, կասեիր ոչ թե մեկ, այլ` մի քանի... Փոխվում են հաղորդման վերնագիրն ու հաղորդավարը, իսկ հյուրերն ու իրենց ձանձրացնող պատմությունները նույնն են: Մեկ այլ ալիքով «ճաշ»՝ պատրաստող հերթական հյուրը: Լավ, արի մի քանի րոպե նայենք, մեր տանն ամեն օր տրվում է ` «ի՞նչ եփել այսօր» հարցը: Գուցե դուրս գա ու որոշեմ պատրաստել: Բայց այս հյուրն ինձ նյարդայնացրեց: Հերիք չէ իրեն մտավորական է համարում, մի բան էլ` «ճոռոմ-ճոռոմ» խոսում. Հայաստանը այս չէ, Հայաստանն այն չէ: Սկսում է համեմատել այն եվրոպական երկրի հետ, որտեղից որ ժամանել է . «Դե, չեմ կարծում, որ այստեղ թանկ գինի լինի, մեզ մոտ այս բանջարեղենը խոշոր է, այստեղ` չգիտեմ: Կա, թե չկա»:Մեկը լիներ` հարցներ, թե նրա նման մարդն ի՞նչ գործ ունի իր բառերով ասած «անմշակույթ» երկրում: Իսկ պատասխանը մենք գիտենք. այստեղ իր նման մի քանի ընկերներ մեկ օր զանգել են,թե այ ախպեր արի այստեղ, թեթև գործով լավ փող կաշխատես, մենք քեզ օրինակ: Նա էլ անսացել ու եկել է այս «հետամնաց» երկիրը: Երաժշտական ալիքով էլ ժամանցային հաղորդում է, ներկայացվում է ամսագրերց մեկի կազմակերպած միջոցառումը` հիմքում` 3D ֆոտոշարք: Ամսագրի արտ-տնօրենը , թե նկարել ենք (մատիկներով ցույց է տալիս չակերտներ) հայ աստղերի: Է՜ աստղը աստղ չէր, նկարից դուրս գար ու մի լավ ապտակեր` ասելով.
-Բա դու չե՞ս ամաչում,ես որ չլինեի շապիկին, ամսագիրդ ո՞վ կգներ:
Լավ, անցանք, չեմ ուզում նյարդայնանալ: Դե` փոխի`ր ալիքը,փոխի`ր, տես գոնե մի հետաքրքիր հաղորդում կգտնե՞ս, կգտնե՞ս այնպիսի այնպիսի ալիք, որով չենք տեսնի աստղերի,սուտ մտավորականների: Ինչու՞ ես կանգնել, հոգնե՞լ ես: Լավ, դու հանգստացիր, ես մի քիչ ռադիո լսեմ: Պտտում, պտտում եմ ալիքները. մի ալիքով ինչ-որ «ցինիկ» հաղորդավար է, մեկ հաղորդաժամի ընթացքում արծարծվում է մի քանի թեմա ու քսան րոպե հռհռում են, մեկ այլ ալիքով` երկու աղջիկ են ճղճղում ու կչկչում: Իբր հումորային հաղորդում են վարում: Լավ, մի փոքր սպասեմ, մինչև սրանց ձայնը կտրվի,իսկ մինչ այդ` փորձեմ թերթ կարդալ, ավելի լավ է, ժամանցային, որ կտրվեմ առօրյա հոգսերից: Ահա, էլի այս «աստղերը»: Ի՞նչ նվեր են մատուցել իրենց սիրելիներին, ինչպես են պատրաստվում Ամանորին և նման անհեթեթ հարցեր: Էհ, չեմ ուզում կարդալ, մեկ է վաղը ընկերներս ու ծանոթներս կասեն, թե կարդացի՞ր, տեսա՞ր էդ ………ը ի՞նչ էր ընկերուհուն նվիրել: Ես էլ կասեմ` չէ, չեմ կարդացել, ինձ ուրիշի անձնականը չի հետաքրքրում, մեկ է, գիտեմ, որ նրանց ասածների մեծ մասը սուտ է, այդ դուք եք, որ հավատում եք նրանց խոսքերին ու մեկ-երկու կարդացած գրքերց արված մեջբերումներն: Իսկ աչքերս արդեն հոգնել ու փակվել են ուզում, իսկ ես դեռ ուզում եմ հաշվել, թե մոտ քսան ալիքում քանի՞ նորմալ հաղորդում կա. մեկ… երկու… երեք... չորս… լավ, քնեցի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий